Kruger National Park sa South Africa: Ang sining ng pagpapakain ng hippopotamus sa kamay

Kruger National Park sa South Africa: Ang sining ng pagpapakain ng hippopotamus sa kamay ay isinulat ni  Jacob Gowland Jørgensen

Safari kasama ang isang binatilyo - magagawa mo ba ito?

Ilang taon na namin itong pinag-uusapan. Tungkol sa pagpunta sa safari kasama ang aking bunso, na napaka-interesado sa mga hayop at may higit na kaalaman sa mga hayop kaysa sa karamihan. Dahil ang safari ay talagang magandang karanasan kung interesado ka sa kalikasan.

Ako mismo ay sumubok ng safari sa napakaraming iba't ibang paraan Mga bansang Africa bilang Uganda, Tanzania og Namibia, at ngayon ay ang makasama ang nakababatang lalaki, na samantala ay naging binatilyo.

Pero saan?

Dapat itong parehong lugar na hindi ko pa napupuntahan at naisip ko rin na isang magandang lugar para sa isang taong hindi pa nakapunta sa safari noon. Isang baguhan sa mga karanasan sa safari.

Ang napili ay nahulog sa Kruger National Park sa hilagang-silangang South Africa, mahigit 300 km lamang mula sa Johannesburg, at hindi bababa sa nakita ko sa pamamagitan ng magandang Danish na travel agency Paglalakbay ng Rickshaw isang pagkakataon na makakuha ng gabay na nagsasalita ng Danish na dalubhasa sa lugar at maaaring maglakbay para sa amin, kung saan maaaring sumunod si junior.

Kaya kinuha namin si Danish Mayamang Wagner sa safari sa mismong Kruger National Park at sa lampas na lugar, Greater Kruger, at nagkaroon pa ng karanasan sa lungsod sa Johannesburg habang pauwi.

Si Richi ay gumagawa ng maraming safari sa Botswana, at nakatira sa Kruger mismo, at samakatuwid ay alam niya ang lugar tulad ng likod ng kanyang kamay, kaya naramdaman namin ang mabuting mga kamay. At ang partikular na paglalakbay na ito ay nag-aalok ng napakaraming hindi inaasahang at mabangis na mga karanasan na naabot nito sa aming mga inaasahan hanggang sa isang lawak - kapwa para sa binatilyo at ama.

Løve Love – gitna ng kalsada sa Kruger National Park

Nagmaneho kami mula sa aspalto na kalsada at pababa sa isang maliit na kalsada sa malaking orange na land cruiser.

Ang araw ay sumisilip, at dito sa Pebrero sa tag-araw ng South Africa, maaari nating tangkilikin ang mainit na hangin sa ibabaw ng pambansang parke. At pagkatapos ay nakikita natin sila: Isang "mag-asawang mag-asawa" sa anyo ng dalawang leon na nakahiga at magkayakap sa gitna ng kalsada. Isang lalaki at isang babae, sa proseso ng pagtiyak ng kaligtasan ng populasyon ng leon.

Ilang metro lang ang layo nila sa amin. Biglang napatayo ang babae at tinignan kami ng masama. Sa pagpintig ng puso at daliri sa butones ng bintana, pinagmamasdan namin ang kanyang paglilibot sa nakaraan, habang tapat na sumusunod ang lalaking leon. Sinasabi ng gabay na sila ay nagsasama ng 1-2 beses sa isang oras hanggang sa 3 araw, at pagkatapos ay pumunta sila sa kani-kanilang landas. Mayroon ding mga halimbawa ng pagkakaroon ng dalawang lalaki at isang leon!

Humiga sila sa likod mismo ng sasakyan, sa maliit na lilim doon. Malinaw na wala silang pakialam na nandoon kami. Ang tanging tunog ay ang pag-click ng camera at isang malalim na ugong mula sa lalaki.

Maingat naming pinaikot ang sasakyan, tumingin sa unahan at gumulong palayo. Pagkalipas ng ilang segundo, isang rhinocero ang tumawid sa kalsada na 20 metro pa, at ang medyo bihirang hayop ay kumakain din sa likod ng isang puno pagdating namin doon. Nakatayo dito ang kahanga-hangang puting rhino, at kaming apat lang – 3 kami. Dalawang paa at isang apat na paa, na may panlaban na bigat na humigit-kumulang 2 kilo at magandang sungay ay higit na nakahihigit sa iba sa atin.

Wow. At kakasimula pa lang ng aming safari.

Ang honey badger na hindi dapat pagtripan

Nakarating na kami sa Satara Rest Camp, humigit-kumulang sa gitna ng pambansang parke. Ang aming cabin ay handa na at ito ay matatagpuan sa ilang iba pang uri ng tirahan, mula sa guesthouse hanggang sa camping.

Mayroong ilang iba't ibang mga kampo sa paligid ng halos 20.000 km2 pambansang parke, na katumbas ng kalahati ng Denmark o ng buong Israel.

Kasama ang Greater Kruger area na 1.800 km2 sa labas ng pambansang parke, at ilang iba pang pambansang parke na nasa hangganan nito, ang buong reserba ng kalikasan ay isang napakalaking lugar kung saan, sa kabila ng katanyagan ng parke, mayroon pa ring maraming espasyo.

Ang aking pinakamalaking alalahanin bago ang paglalakbay ay na ito ay isang "karanasan sa Knuthenborg", kung saan kami ay pumipila para sa medyo kakaunting mga hayop sa patag na kapatagan. Gusto ko na ngayon ang Knuthenborg, ngunit hindi iyon ang dahilan kung bakit kami naglakbay hanggang sa South Africa.

Sinabi ng gabay na si Richi na hangga't lumayo ka sa mga katapusan ng linggo sa panahon ng mga pista opisyal sa tag-araw sa paaralan - ang South Africa - sa pangkalahatan ay may magandang espasyo, bagaman siyempre may ilang mga sasakyan sa paligid. Ngunit maaari rin itong maging isang kalamangan, dahil maaari mong tulungan ang isa't isa sa paghahanap ng mga hayop, tulad noong kami ay sinenyasan ng isang matandang mag-asawa na tuwang-tuwang sinabi sa amin na mayroong "mga ligaw na aso" sa buwitre sa unahan ng kaunti sa kalsada . At naroon ito. At pagkatapos ay nalaman din namin na ang isang "ligaw na aso" ay hindi katulad ng isang hyena, at na sila ang pinakamahuhusay na mangangaso ng parke.

Ang Kruger National Park ay malayo sa Knuthenborg. Nakadaan kami sa magaganda, maburol na mga tanawin na pinutol ng mga ilog at may mga pulang bato sa paligid. Ito ang totoong deal. At ngayon ay nasa kampo kami, na nababakuran nang husto upang hindi makalabas ang mga hayop. Bukod sa honey badger, siyempre... wala itong pakialam.

Ang badger na may matalas na ngipin ay ang pinakamalaking hayop sa pamilya ng marten, at ang mga ngipin nito ay maaaring dumaan sa shell ng pagong! Mahusay din nitong ipagtanggol ang sarili laban sa mga mausisa na leon. Kumakain ito ng mga bahay-pukyutan kapag gusto nitong magmeryenda, at walang pakialam sa mga bubuyog...

Ito ay naging isang gawa-gawang hayop para sa akin, dahil narinig ko ang tungkol dito sa maraming lugar, ngunit hindi ko ito nakita. Ngunit doon ito nakatayo, humigit-kumulang. 10 kilo, 60-70 cm ang haba honey badger – 2 metro mula sa akin, umakyat sa panlabas na kusina na bahagi ng cabin. Maingat nitong binuksan ang mga aparador at nang wala na ay nadulas ito sa maliit na butas sa bakod.

Hindi kapani-paniwala.

kawan ng mga hayop sa Kruger National Park

Sa mga sumunod na araw ay tinawid namin ang karamihan sa gitna at timog na bahagi ng parke. Mas maraming sasakyan ang paparating sa timog, ngunit mas kaunti rin ang mga hayop, kaya niliko namin ang land cruiser pahilaga.

Pinahintulutan si Junior na pumili ng daan, at ito ay ang mga maliliit na kalsadang dumi ang napili, at ito ay isang matalinong hakbang, dahil bago kami umalis sa parke ay nakakita kami ng malalaking kawan ng mga giraffe, zebra at sa wakas ay mga elepante din.

Nakilala lang namin ang isang teritoryal at medyo magagalitin na lalaking elepante, na nagbigay sa amin ng pagkakataon na subukan ang reverse gear sa loob ng 300 metro, at pagkatapos ay nagmaneho kami ng kaunti pasulong, at may nagpunta sa isang malaking kawan ng hindi bababa sa 35 na mga elepante, kasama ang mga anak.

Pinuno nila ang lahat ng ito at matiyaga kaming naghintay na tinatangkilik ang tanawin, tumitingin sa rearview mirror upang makita kung marami pa ang darating. Nagawa nga, ngunit naiwasan kami ng mga huli, na puno ng pagkahumaling sa napakalaking hayop na ito na aming pinalayas. At oo, ang mga elepante ay talagang makakapaglista, dahil ang kanilang mga paa ay napakatalino na nakaayos na maaari silang makalusot!

Ang isa pang sorpresa ay ang maraming ibong mandaragit, mula sa mga agila hanggang sa mga buwitre. Marami sila, at magaganda sila. Nagdagdag din ng kulay sa karanasan ang maliliit na sumisigaw na asul na mga ibon at iba pang kaakit-akit na mga tagadala ng balahibo.

Sa wakas ay nakarating kami muli sa aspaltong kalsada, at doon ay nakita namin ang isang napakabihirang hayop, ang puting leon, kung saan iilan lamang ang matatagpuan sa ligaw.

Ito ay hindi isang albino lion, isa lamang na may puting kulay sa halip na normal na dilaw-kayumanggi, at ang malaking leon ay malinaw na ang alpha male sa lugar, kahit na ito ay may edad na at may mga pinsala.

Isang lobo, isang Pranses at isang Buddha

Nagmaneho kami mula sa maaliwalas at medyo simpleng mga cabin sa loob ng Kruger National Park patungo sa isang cornucopia ng isang lugar.

Ang Hippo Moon Lodge ay sa lahat ng paraan ay isang natatanging lugar, at sapat na malapit sa parke kung kaya't isa rin itong magandang praktikal na pagpipilian. Bilang karagdagan, ang lugar ay isang atraksyon mismo. Ito ay nasa isang 10km2 wild plot na may maraming hayop, at sa gitna nito ang lahat ng sira-sira na may-ari, isang Pranses na may lahing Kanlurang Aprika, ay nagtayo ng isang ligaw na bahay at isang string ng maliliit na kastilyo!

Nanatili kami sa isang malaking silid sa pangunahing bahay, sa tabi mismo ng pool at tanaw ang kanyang mga zebra at gasela. At ang bahay mismo ay - well, halos isang art exhibition, ng mas malikhaing uri. Kaya nang maligo kami sa pool, na cruciform at natatakpan ng mga Buddha at Krishna, pareho naming na-enjoy ang kalikasan at ang maraming ligaw na nilikha.

Kasama ang kanyang 12 aso at isang coyote (!), ang may-ari ay isang regular na bahagi ng anti-poaching group sa lugar dahil, gaya ng sinabi niya: "Mas gugustuhin kong manghuli ng mga mangangaso kaysa sa kanilang manghuli ng ating mga rhino".

Malinaw mong mararamdaman ang matinding pagmamahal sa mga hayop sa Hippo Moon Lodge, at maaari mong batiin ang zebra na nailigtas noong sanggol pa, tingnan ang mga bihirang bersyon ng mga safari na hayop at pagkatapos ay siyempre makipag-usap sa coyote na si Xena, na ipinangalan sa karakter ng superhero. Xena ang mandirigmang Prinsesa.

Naging mabuti kaming magkaibigan ni Xena.

Humiga siya sa tabi ng pool noong nandoon kami at pinagmamasdan kami habang naglalakad kami sa garden. Sinabi sa amin na kung pupunta siya sa amin, maaari naming alagaan ito, at madalas niyang gawin ito. Pinag-aaralan namin ang mga galaw niya, na parehong parang aso pero hindi naman. Sabi ng may-ari, iba rin daw ang pangangaso nito kaysa sa mga aso sa kagubatan kapag kasama silang lahat sa labas.

Gusto kong sabihin na nagbibigay ito ng marami pautang sa kalye para masabi sa mga kaibigan mo sa school na naging kaibigan mo ang isang lobo, na halatang wala sa likod ng bakod. Doon lang ito nakatira. At ang presyo para sa pananatili dito ay hindi gaanong naiiba kaysa kung pinili mo ang isang klasikong lodge, kaya ito ay isang malaking karanasan sa tuktok ng sumbrero.

Ang sining ng pagpapakain ng hippopotamus sa kamay: Jessica the hippopotamus

Para bang hindi sapat ang mga karanasan ng hayop sa Kruger National Park at sa Hippo Moon Lodge, ang huling araw ay upang patunayan na ang icing sa cake. Ang panahon ay hindi matatag, kulay abo at may gabing ulan, ngunit kami ay bumaba nang maaga dahil kailangan naming bisitahin ang "Jessica the Hippo"!

Oo, sikat na sikat si Jessica sa buong mundo na tila higit sa 100 feature at dokumentaryo na programa ang naitala tungkol sa kanya, at samakatuwid ay may natural ding mga palatandaan sa magandang panahon kung saan ang kanyang nakangiting mukha ng hippopotamus ay nagpapakita ng paraan.

Siya ay nailigtas ng isang lokal na pamilya noong siya ay napakaliit, kung saan siya ay nakalayo sa kanyang ina sa panahon ng isang malaking baha sa lugar, at lumubog mula sa 16 na kilo hanggang sa 1700 kilo na kanyang timbang ngayon. Kaya't lumipat din siya kasama ang pamilya, kung saan malaya siyang gumagalaw sa ilog sa paanan ng bahay, at dati rin sa loob ng bahay, na siya ay lumaki nang masyadong malaki para sa ngayon...

Paminsan-minsan, nawawala si Jessica sa ilang sandali sa ilang, kung saan ang Greater Kruger ay naroroon pa rin, ngunit masuwerte kami dahil nandoon siya. Pinahintulutan kaming bigyan siya ng sikat na South African rooibos tea at mga hiwa ng patatas, na ipinakain namin sa kanya sa pamamagitan lamang ng paglalagay ng mga hiwa sa pagitan ng kanyang mga ngipin sa nakakatakot na laman at orgy ng ngipin na nangyayari kapag ang isang hippo ay nagugutom.

Ang mga Hippos ay tiyak na wala sa kategorya ng mga maaliwalas na hayop, at lahat ng mangingisda sa Africa ay may malaking paggalang sa higanteng hayop, na maaaring tumimbang ng hanggang 4 na tonelada at ang kagat ay ang pinakamalakas sa anumang hayop sa lupa. Ito ay humigit-kumulang dalawang beses na mas malakas kaysa sa isang leon... Sa kabilang banda, ang mga ngipin ay maaaring higit sa isang metro ang haba!

Ngunit si Jessica ay maamo tulad ng isang tupa, at gayundin ang kanyang ampon na maliit na kapatid, at lumalabas na ang buhok ng hippopotamus sa mule ay medyo malambot.

Greater Kruger: Blyde River Canyon

Nagmaneho kami mula sa Jessica The Hippo patungo sa isa sa pinakamalaking canyon sa mundo, ang Blyde River Canyon sa Mpumalanga, medyo malapit sa pambansang parke.

Ito ay isang maganda at luntiang lugar, at lumabas kami kasama ang iba pang mga bisita sa isang magandang paglalakbay sa bangka kung saan makikita namin ang lahat ng mga ligaw na rock formation at kung saan ang masasayang lokal na gabay ay mahusay na makakita ng mga ibon at magbahagi ng mga kuwento.

Pagkatapos ay nakita namin ang dam na ginamit upang gumawa ng isang imbakan ng tubig para sa buong lugar, ngunit sa kasamaang palad ay hindi gumawa ng kuryente, dahil may mga paminsan-minsang problema sa kakulangan ng kuryente sa lokal na lugar, kaya isang bagong mapagkukunan ay magiging kapaki-pakinabang.

Sa pag-akyat muli, nakita namin ang huling karanasan ng hayop sa paglalakbay. Isang tinatawag na Hunyango ng lobe ng leeg ay naligaw sa aspaltong kalsada, at ang aming gabay ay determinadong ihinto ang sasakyan, hinawakan ang maliit na pinsan upang hindi ito mauwi na parang flat pancake sa ilalim ng susunod na sasakyan, at inilagay ito sa kanyang braso habang dinadala ito sa gilid ng kagubatan.

Ang chameleon ay may pangunahing madilim na kayumangging marka, ngunit nang magpasya itong umakyat sa braso at papunta sa ulo ng aming gabay, naging mapusyaw na berde ito – at bumalik muli, sa loob ng wala pang 1 minuto.

Medyo mabagal itong gumagapang, parang hunyango, at bukod sa kulay ay mayroon din itong pinakamabangis na mga mata.

Nakikita nila ang karamihan sa mga direksyon, at ang mga mata ay gumagana nang hiwalay sa isa't isa, kaya habang tahimik itong umakyat mula sa braso ng gabay, tumingin ito sa akin sa kabilang panig - ngunit karamihan ay may isang mata!

Pinayagan din si Junior na hawakan ito at ilabas sa gilid ng kagubatan, at opisyal na kaming mga tagahanga ng kakaibang maliit na hayop na dati ko lang nakatagpo. Madagaskar.

Dinadala ang isang binatilyo sa safari sa Kruger National Park

Ang biyahe ay isang hit.

At ang biyahe ay iba rin sa naisip namin, ngunit ganoon kaganda ang mga paglalakbay: Maaari mong planuhin ang lahat ng gusto mo mula sa bahay, ngunit kapag wala ka kailangan mong harapin ang realidad, hanapin ang mga posibilidad at hayaan ang iyong sarili. nasasabik sa kung ano ang mayroon ka ngayon sa mga pagpupulong, sa halip na tumuon sa iniisip mo bago ka umalis.

Kaya siguradong makakadala ka ng isang teenager na mapagmahal sa hayop sa Kruger National Park, talagang. At napakaraming opsyon sa buong lugar ng Greater Kruger na, sa tulong ng isang eksperto, posibleng makahanap ng mga lugar at karanasan na angkop sa karamihan ng mga tao, at pumili ng oras kung kailan maraming espasyo sa mga nakapaligid na kalsada.

Magandang paglalakbay sa Kruger National Park. Magandang safari sa South Africa.