Ang pambansang koponan: Iyon ang dahilan kung bakit naglalakbay ako kasama ang mga batang lalaki sa football

Ang pambansang koponan: Iyon ang dahilan kung bakit naglalakbay ako kasama ang mga batang lalaki sa football ay isinulat ni Jens Andersen

Ang panghuli kombinasyon

Nahuhumaling ako sa dalawang bagay: football at paglalakbay. Hindi ko talaga matapang na isipin ang tungkol sa kung magkano sa aking buhay ang napunta sa isa sa dalawang bagay na iyon. Sa kasamaang palad, kapwa binigyan ako ng pinakadakilang karanasan sa aking buhay - at madalas sa parehong oras.

Kung ito man ay isang tunay na kinahuhumalingan na pinag-uusapan, hindi ako maaaring humusga, ngunit malinaw na malinaw ang pakiramdam ko sa aking sarili na napakasama ko kung wala akong isang paglalakbay na nakahiga sa isang punto sa malapit na hinaharap. O hindi bababa sa isang tiket sa eroplano sa kung saan.

Tulad ng para sa football, hindi ako mapakali at hindi makatuon sa iba pa kapag naglaro ang aking koponan. Sumasang-ayon ako sa maraming mga koponan, ngunit ang pambansang koponan ng Denmark ay syempre ang nangunguna sa listahan. Kapag mayroong pambansang laban, mayroong pambansang laban, at pagkatapos ay maghintay ang lahat.

Interesado talaga ako sa lahat ng palakasan. Ito ay halos hindi mahalaga kung ito ay basketball o bowling, pool o sagwan; Sinusunod ko lahat. Ngunit ang football ang numero uno.

Totoo sa tradisyon

Marami ang may isang matatag na tradisyon ng pagpunta sa Park kasama ang mga kaibigan o pamilya, at may ilang mga karanasan na lampasan ang isang talagang mahusay na internasyonal na tugma sa bahay sa isang dagat ng pulang-puting kulay at namamaos na tinig.

Ngunit ang pambansang koponan ay naglalaro lamang ng kalahati ng kanilang mga laban sa bahay; ang natitira ay nilalaro lahat ng iba pang mga lugar sa mundo. Ito ang mga laban na hinahabol ko.

Kapag ang programa ng pambansang koponan ay inihayag, hindi ito tumatagal ng maraming segundo bago mailibing ang aking ilong sa kalendaryo sa isang kamay at mga search engine ng flight, mga portal ng tirahan at mga tagabigay ng transportasyon sa kabilang banda.

Paano makakarating mula sa Gibraltar patungo Georgia sa Setyembre? Wala akong ideya, ngunit kakailanganin kong malaman. Ganun lang yun.

Huwag mag-isa kapag naglalakbay kasama ang pambansang koponan

Karamihan sa mga oras ay nag-i-book lamang ako para sa aking sarili kaya hindi ko na kailangang makipagkasundo sa mga plano sa paglalakbay sa ibang tao at baka mapalampas ang murang o magagandang tiket habang ang kalendaryo ay nai-synchronize. Alam kong aalis na ako, kaya maaari ko ring matapos ang lahat, at malalaman natin ang natitira pagkatapos.

Kahit mag-isa akong naglalakbay, hindi ako nag-iisa kapag may international match na malayo sa bahay. Sa kabutihang palad, maraming iba pang katulad ko na hindi rin mapigilan. Ang mga paglalakbay sa labas ay isang bagay na naging adik ka, ngunit mabuti na lang at hindi nakakasama ang pagkagumon. Bagkos. Ang kapaligiran bago, habang at pagkatapos ng isang malayo na tugma ay hindi maihahambing sa isang tugma sa bahay.

Kapag nasa pula at puting panglamig ako, bahagi ako ng isang bagay na mas malaki. Ang lahat ng mga tagahanga ng Denmark ay nais na magkaroon ng kasiyahan, pagdiriwang at maranasan ang lokal na kultura - madalas na mag-tap - at palaging may isang kapaligiran para sa isang partido sa Denmark.

Hindi mahalaga kung kusang huminto kami sa isang lugar ng pahinga sa Rustenburg sa South Africa, kung lima man kaming lalaki sa isang cafe sa Yerevan o 2-3000 sa isang higanteng pub sa Dublin: Marahil ay magkakaroon ng pula at puting pagdiriwang!

Natatanging mga karanasan sa paglalakbay kasama ang pambansang koponan

Ang mga paglalakbay kasama ang pambansang koponan ay dinala ako sa mga lungsod tulad ng Elbasan sa Albania, Almaty i Kazakhstan at Olomouc i Republika ng Tsek, sa finals sa mga bansa tulad ng South Africa, Ukraina og Russia at sa maalamat na mga istadyum tulad ng Wembley, Luzhniki at Råsunda.

Para sa isang football nerd na tulad ko, walang hihigit sa paglalakad sa mga makasaysayang arena at sa gayon ay nagiging bahagi ng kasaysayan. At bilang isang nerd sa paglalakbay, isang pribilehiyo na 'mapilitan' sa kung hindi man napansin ang mga patutunguhan tulad ng Lens, Kharkiv at Saransk. Mayroong palaging isang bagay na kapanapanabik na susunod, football o hindi.

Siyempre, ito ang pinaka-masaya na maglakbay sa isang international match kung manalo ang pambansang koponan, at sa kabutihang palad madalas nilang gawin iyon sa ngayon. Ang suporta mula sa naglalakbay na mga tagahanga ng Denmark ay gumaganap sa magandang oras ng punto, ngunit karaniwan sa ating lahat na naglalakbay kasama ang koponan sa malayo na mga pitch ng mundo, ay ang resulta ay isang maliit na bahagi lamang ng isang mahusay na pakikipagsapalaran.

Ang isang malayong laro kasama ang pambansang koponan ay maaaring talagang pagsama-samahin ang mga tao at inaasahan ko ang pagpunta sa susunod na biyahe. Inaasahan kong batiin ang pamilyar na mga mukha, makatagpo ng mga bagong tagahanga ng malayo at pakiramdam ang pamayanan at euphoria kapag ang koponan - syempre - nanalo ulit. Handa na ako!