Bulag, skier at mahilig sa paglalakbay: Kilalanin si Kristian

Bulag, skier at mahilig sa paglalakbay: Kilalanin si Kristian ay isinulat ni Stefan Slothuus.

Blind skier sa buong bilis

- "Ito ay tulad ng pagtayo sa tuktok ng isang burol sa isang napaka-maaraw araw. Pagkatapos ay hawakan mo ang iyong kaliwang mata, kunin ang karton mula sa isang tuwalya ng papel pataas sa harap ng iyong kanang mata, ibaling ito nang bahagya sa kanan at tumingin patungo sa dulo. Ganyan talaga iyon. ”

Kaya, inilarawan ni Kristian Schou Hedegaard ang kanyang panimulang punto nang mag-drone siya pababa ng piste sa mga ski sa bilis na tulin.

Si Kristian ay bahagi ng Paralympic Ski Team Denmark bilang may kapansanan sa paningin. Siya ay bulag sa kanyang kaliwang mata at may 10% na paningin sa kanyang kanan. Gayunpaman, higit pa siya rito. Siya ay may asawa at ang ama ng isang maliit na batang babae at isang maliit na lalaki. Siya ay nagtatrabaho sa sarili at isang negosyante sa proyekto Ilipat ang United, kung saan sinisikap niyang gawing mas madali para sa mga bulag at bahagyang nakitang mag-ehersisyo. At saka masaya siyang maglakbay.

Narito ang kanyang kwento ng paglalakbay sa kabila ng isang kapansanan.

Palitan at slum sa Calcutta

Nasa taong 2011 tayo, at nakakakuha si Kristian ng pagkakataong kumuha ng isang semestre bilang isang exchange student sa kanyang master's degree.

- "Ang lahat ay nagpunta sa Estados Unidos sa palitan. Mas gugustuhin kong gumawa ng isang bagay na labis at samakatuwid ay sinubukan India, kung saan ako ay kalahating taon sa Calcutta. Ito ay hindi isang partikular na tanyag na patutunguhan. Ito ay napaka-slum at labis na mahirap. Isang malaking lungsod na may opisyal na 16-20 milyong mga naninirahan. Gayunpaman, hindi opisyal, mayroong halos 30 milyon, dahil wala silang numero sa mga slum. "

Ito ay isang kapana-panabik at napaka-edukasyon na pananatili sa Calcutta, kung saan ang mga lokal ay tinanggap siya at ang kanyang mga kapwa mag-aaral bilang kapalit. Palagi silang naramdaman na maligayang pagdating - kahit na naglibot sila sa bansa pagkatapos ng semester. Kalahating taon pagkatapos umuwi sa Denmark dapat ang asawa ni Kristian at pagkatapos ang kasintahan ay mangolekta ng data para sa kanyang medikal na pag-aaral sa Ethiopia.

- "Kami ay may isang mahusay na karanasan sa India. Iyon din ang dahilan kung bakit hindi ako nag-atubiling maglakbay kasama ang aking asawa sa Ethiopia upang magkaroon ng mas maraming karanasan. "

Isang maruming burger sa Ethiopia

Kapana-panabik din ang biyahe Ethiopia. Sa kasamaang palad, ang pananatili ay natapos nang malungkot sa isang masamang burger ilang araw bago sila ibinalik ng eroplano sa Denmark.

- "Matapos kumain ng isang masamang burger, nagkasakit ako sa pagsusuka at pagtatae, ngunit talagang gumaling ulit ako makalipas ang ilang sandali. Pagkatapos ng ilang mga araw na lumipas, at doon nagsisimula akong makakuha ng ilang mga grey spot sa aking mga mata. "

Kinaumagahan pagkatapos bumalik sa Denmark, si Kristian samakatuwid ay nagpunta sa doktor ng mata - ngunit wala ang mga malaking alalahanin.

- "Akala ko talaga na dapat lang magkaroon ako ng ilang mga patak ng mata at mabilis na lumipat sa trabaho. Sinuri ng doktor ang aking mga mata, ganap na namumutla sa mukha, pinisil ako sa balikat at sinabing: "Swerte - kailangan ka namin agad na ma-ospital."

Sa susunod na dalawang buwan, halos nabulag si Kristian. Nawala ang 90% ng kanyang paningin at pag-andar sa bato dahil sa isang sakit na dulot ng isang bakterya sa kanyang burger. Matapos ang isang mahabang kurso ng gamot, dialysis at isang paglilipat ng bato, ang sakit ay natigil.

- "Ito ay isang impiyerno ng maraming. Kinabahan ang aking pamilya tungkol sa kung makakaligtas ba ako doon ng buhay. Nagsisinungaling lang talaga ako at iniisip kung babalik ba ang aking paningin. "

Nakakatawang patakaran sa paliparan at sobrang serbisyo ng Amerikano para sa isang halos bulag

Natapos ni Kristian ang kanyang thesis pagkatapos ng kurso ng sakit at nakakuha ng trabaho. Hindi rin nawala sa kanya ang pagnanais na maglakbay. Dati, naaakit siya sa mga hindi patutunguhang destinasyon sa Asya og Aprika, ngunit ngayon ang kanyang sitwasyon ay naiiba sa kanyang limitadong paningin.

Matapos ang kanyang aksidente, si Kristian ay maraming nalakbay sa paligid Europa, Greenland, Thailand og Estados Unidos, ngunit madalas na kinailangan niyang kanselahin ang nakaiskedyul na mga paglalakbay dahil sa sakit na dulot ng kanyang gamot sa bato. Nakasalalay din siya sa tulong ng iba sa ilang mga sitwasyon sa kanyang paglalakbay.

- "Kapag kailangan kong lumipad, tumawag ako sa paliparan upang mag-book ng kasama. Tapos ginagawa nilang magagamit ang isang wheelchair dahil bulag ako. Ito ay isang maliit na katawa-tawa, dahil walang mali sa motor; Hindi ko masyadong nakikita, ngunit madali akong makalakad. Malinaw na isang patakaran na dapat kang magkaroon ng isang wheelchair kung kailangan mo ng kasama. Madalas na napupunta lang ang taong lumalakad sa tabi ko na may wheelchair.'"

Gayunpaman, nakatira si Kristian dito, at tiyak na hindi siya pipigilan sa paglalakbay. Hindi siya nakaranas ng anumang mga problema sa kanyang mga paglalakbay na hindi malulutas nang mabilis. Bagkos. Ang mga tao sa pangkalahatan ay lubos na nakakatulong kapag nakita nila siya na naglalakad kasama ang kanyang tungkod.

- "Sa US, tinanggal nila ito sa sukdulan. Minsan pauwi na kami ng kasintahan mula sa airport JFK papasok New York, at mayroong isang bilyong tao. Pinag-uusapan ng mga tao sa paligid namin ang tungkol sa pagtayo sa linya nang maraming oras. Biglang, nakita ako ng isang empleyado kasama ang aking tungkod at hiniling na sumama kami sa kanya. Pagkatapos ay pinapatnubayan niya kami sa buong pila at malakas na sumisigaw: "Mag-ingat, darating ang isang bulag!". Pareho kaming mapagpakumbaba, kaya masarap na nasa harap ng pila, ngunit nakasalalay din sa nakakahiya. "

- "Ang isa pang oras sa Rockefeller Center kailangan naming dumaan sa 'seguridad'. Ang aking bag ay bumubulusok at bumubulusok, ang mga pulang ilaw ay kumikislap at lahat ng iyon. Sa tingin ko oh hindi. Pagkatapos ay sumisigaw siya sa likod ng screen: "Bale, naka-disable siya!". Kaya't ang Estados Unidos ay isang masayang lugar upang maglakbay. "

Maghanap ng mga murang flight patungong India dito

Buhay bilang bulag: Kalimutan hindi ko makita

Isa sa magagaling na hilig ni Kristian ay iyon pag-ski, na kanyang nalinang mula noong siya ay tatlong taong gulang. Ito rin ang isa sa mga unang bagay na pinagtatakaan niya matapos ang kanyang aksidente; kung makapag-ski ulit siya. Talagang isinuko na niya ito, ngunit may isang pagkakataon na lumitaw.

- "Natagpuan ko ang isang video mula sa Sochi Paralympic Games noong Russia, kung saan ang mga bulag na skier ay tumayo sa 130 kilometro bawat oras. Akala ko mabaliw ito, ngunit cool din. Kaya ko rin magawa iyon. "

Samakatuwid kinuha niya ang mga bagay sa kanyang sariling mga kamay at nagtapos makipag-ugnay sa pambansang coach ng pambansang koponan ng Paralympic. Sa unang pagkakataong isinuot niya ang kanyang ski pagkatapos ng aksidente, gayunpaman, ay medyo may hangganan.

- "Ang unang paglalakbay ay medyo hindi komportable. Sumakay ako sa paligid kasama ang isang instruktor ng ski na may dalawang kahoy na poste sa pagitan namin sa ilalim ng bawat braso at pagkatapos ay sumakay kami sa araro. Nagsimula ulit kaming lahat. Gayunpaman, nasanay ako sa mabilis na pagmamaneho nang medyo mabilis. ”

Nagpapatakbo si Kristian ng parehong higanteng slalom at slalom, kung saan kailangan niyang tumakbo sa paligid ng mga gate. Siya ay may isang gabay sa harap niya sa isang dilaw na kasuutan na nagsasabi sa kanya sa pamamagitan ng isang radyo kung kailan lumiko sa susunod na pagliko at ituwid. Ito ay isang teknikal na disiplina at samakatuwid ang kooperasyon sa pagitan niya at ng gabay ay pinakamahalaga.

- "Hindi ako natatakot na mahulog, dahil kung minsan kailangan mong mag-crash. Kung hindi man hindi mo pa napigilan ang iyong sarili nang sapat, at pagkatapos ay bumangon ka ulit. Iyon din kung bakit ang cool na mag-ski. Kapag nagpapatakbo kami ng kumpetisyon, mayroong isport dito. Kung gayon nakakalimutan ko na hindi ako nakakakita. ”

Ang ambisyon ay upang magpatuloy sa pagpapatakbo ng kumpetisyon, at pagkatapos ay mayroong isang Olimpiko sa Beijing noong 2022, nagniningning sa abot-tanaw. Ang makatotohanang layunin ay upang lumahok - ngunit ang pangarap ay isang plataporma.