Bishkek - isang pagsakay sa trompeta sa mga bundok ng Kyrgyzstan ay isinulat ni Linya Hansen
Bishkek, Kirgistan
Ang karaniwang mga madla sa paliparan, malakas ang bibig na mga driver ng taxi at ang pangangaso lokal na pera mula sa isang gumaganang ATM ay nakakatugon sa akin sa. 5 ng umaga sa Bishkek, Kyrgyzstan. Pagkatapos ay umalis ako, naisip ko, nasasabik sa kung ano ang naghihintay sa kabilang panig. Ano ang hitsura ng mga tao? Friendly ba sila? Ano ang kinakain nila? Kamusta ang mga bahay Ang mga kalye? Dahil ang ilaw sa kalye ay 'isang bayan sa Russia', ito ay hindi maraming mga impression na maaari kong pamahalaan sa paglalakbay sa lungsod.
Chaufføren stopper foran en mørk bygning på en semi-asfalteret vej. Intet jeg kan se, ligner et hostel, og jeg har mest lyst til at blive i taxaen fremfor at begive mig ud på den underbelyste gade. Da jeg kommer helt tæt på bygningen, ser jeg et lille skilt, der indikerer, at her er et hostel. Hurra! TAK taxamand og undskyld jeg ikke tog dine ord for gode varer.
Ang mga oras ng Sobyet ay naiwan ang kanilang marka kay Bishkek at sa mga mamamayan nito
Ang Bishkek ay isang mapurol na walang kulay na lungsod. Walang alinlangan na nag-iwan ng marka ang panahon ng Sobyet. Ang isang kulay-abo na konkretong gusali pagkatapos ng isa pa ay bumubuo sa mga abalang kalsada. Ang signage ay siyempre nakasulat sa Cyrillic, na sumusubok sa akin at sa aking kard na nakasulat sa Latin.
Matapos mawala ng 3 beses sa kalahating oras, sa wakas ay nagtatago ako ng isang naaangkop na system: Kung may halos parehong bilang ng mga titik at hindi bababa sa dalawa sa mga patinig na magkamukha, kung gayon mayroong mataas na posibilidad na magkatugma ang kalsada at ang mapa.
Ang populasyon ay isang halo ng mga taong may mga ugali ng Russia at Chinese / Mongolian, at kailangan mong ngumiti nang paulit-ulit upang makabalik ang isang ngiti. Sa unang tingin, ang mga tao ay tila medyo walang pakialam sa isa, at ang isa ay maaaring ilipat nang higit pa o mas hindi nagpapakilala sa kalye.
En måneds rejse i Stan-landene
Ang mga sumusunod na araw ay ginugol sa paghahanda para sa paglalakbay sa susunod na buwan sa mga bansa ng Stan: Kyrgyzstan, Kazakhstan, Uzbekistan og Turkmenistan. Mabilis na nabuo sa akin na ang aking hindi pag-aaral na handa para sa mga Stanners ay hit tulad ng isang nemesis.
Mga Visa, Letter-Of-Invitation, mga form, aplikasyon, dagdag na kopya ng mga passport, kontrata sa trabaho, mga larawan sa pasaporte, mga papeles ng seguro, sunod-sunod na pagpaparehistro, pati na rin maraming dolyar na babayaran para sa kani-kanilang mga gawain. Naghihintay ang isang pangunahing gawain sa logistik, dahil kailangan kong magpasya dito at ngayon kung ano ang eksaktong nais ko sa oras ng susunod na buwan. Saan ako maaaring mag-apply para sa isang visa sa mga bansang pinag-uusapan, at saan ako maaaring tumawid sa mga hangganan sa pagitan ng mga bansa?
Visa Circus
Sa ilang mga bansa tumatagal ng hanggang 3-4 na linggo upang makakuha ng naaprubahan ang isang visa - kung makuha mo ang iyong visa! Kaya't dapat magsimula kaagad ang proseso. Napaplano ko ang aking paglalakbay at pinasimulan ang ilan sa mga mahahabang proseso ng pormal na burukratikong. Gab, gab. Tinatawag yata itong pagpaplano. Hindi ang aking uri ng paglalakbay! Ngunit sa partikular na isang pangangailangan dito kung nais ko ang pinakamabuting kalagayan sa labas ng Gitnang Asya.
Sa aking hostel, mabilis kong madarama na ang ibang mga manlalakbay ay nabigo rin sa sirko ng visa na ito. Isang backpacker ng Aleman ang naghihintay para sa ika-12 araw sa kanyang Uzbek visa. Sinabi niya na ang isang direktang hindi magiliw at may awtoridad na diskarte sa mga turista sa mga embahada at konsulado ay tiyak na naghihintay sa akin. Super! Marahil ay medyo nasisira tayo sa realidad bilang Danes. Sa aming Schengen passport ito ay madali lang upang lumipat sa higit pa o mas mababa sa halos lahat ng mundo nang walang malalaking problema.
Nang humupa ang aking pagmumukmok sa burukrasya, sinubukan kong baligtarin nang kaunti ang mga bagay. Ok, turista ako dito sa kanilang bansa. Hindi ako nagsasalita ng Ruso. At sa kabuuan, medyo nasa daan ako. Nasa kanila ang kanilang sistema, kanilang mga panuntunan, kanilang pagiging matapat. Sa tingin ko; tanggapin ito at bigyan sila ng labis na ngiti kapag tiningnan ka nila ng isang "step-turista na pagtingin" sa mga embahada - marahil ay medyo madali ito noon.
Sa paanuman nakatulong ito at nakakuha ako ng higit na kapayapaan ng isip hanggang sa kinauukulan ng kanilang mga system. Muli, nakumpirma kong ang paghahanda ay maaaring paminsan-minsan ay may mga pakinabang.
Kanan na manibela at manlalaro ng kanang kamay
Nakasalubong ni Charlotte ang ilang araw at ang plano ay upang magmaneho sa paligid ng malaking lawa ng bundok Issyk-Köl. Ang kotse ay inabot ng dalawang sirang Russian na nagsasalita ng Ingles, na, syempre, hiniling ang pag-sign ng lease ng Russia. Ipinaliwanag nila na maaari nating mawala ang deposito na $ 300 kung masira ang kotse. Kaya nga! Marahil ay idaragdag namin ito sa Ingles sa kontrata, kung dapat itong makarating doon. Mabilis naming nakuha ang kotse dahil sa kanang manibela - sa kabila ng pagmamaneho ng kanang kamay. Isang Honda Fit, ito pala. 7000 Kyrgyz pennies, katumbas ng DKK 750 sa loob ng 8 araw na pagrenta ng kotse. Isang coup na walang katumbas.
Napupunta ito sa susunod na umaga sa aming maliit na pagtulak. Na sa sukat ay hindi isang bagay na na-attach namin ng labis na halaga. Tama doon sa mapa. Kami ay lubos na sigurado kung saan kami magmaneho, gayunpaman, hindi namin kinakalkula ang alinman sa aking o Charlotte's walang humpay na pagganyak na kumuha ng mga larawan ng magagandang paligid para sa bawat milya namin pasulong. Ang kape / pee break at 2 x pakikipagtagpo sa pulisya ng Kyrgyz ay hindi rin isinasaalang-alang.
Sa unang pagkakataon na napahinto kami milisya kører vi Plan A, som viser sig at være særdeles effektiv. Jeg har åbenbart(!) kørt for stærkt, og betjenten viser et gammelt, slidt fotoapparat, der viser mig i Hondaen med en fart på 74 km/t, hvor man må køre 60. Ups!
Plan A består simpelt af at spille dum blond turist, der intet forstår (og slet ikke ordet STRAF), som han nævner flere gange. I bedste hundeøjnestil efterfulgt af “sorry, don’t understand”, lidt blinken og smilen giver betjenten til sidst op og vifter os væk. YES mand, nu ved vi hvordan den skal kringles!
Isang pagpupulong sa Bishkek kasama ang mga awtoridad
Mindre end en time senere bliver vi igen viftet ind til siden. Ingen problem – vi har jo Plan A! Denne gang virker Plan A ikke. Slet ikke. Den meget insisterende betjent beordrer mig ud af bilen og ind i en politibil længere nede af vejen.
I bilen sidder en +100 kg. russisk-udseende betjent, der åbenbart har fået æren af at udøve sin pligt indefra den varme bil fremfor ude på vejen i 8 graders kulde. Han kigger vredt på mig og nærmest råber mig ind i hovedet: “ME! HEAD! POLICE! OFFICER! KYRGYZSTAN!” Hvorefter der bliver stille.
Kahit na nasa daan na ulit ako, medyo medyo nakakatawa ang sitwasyon sa aking ulo. Isaalang-alang ko para sa isang maikling segundo upang tumugon sa "AKO! ULO! PHYSIO! DENMARK! ”, Ngunit sa kabutihang palad pinagsisisihan ito. Ang kanyang maligayang pagdating sa kotse ng pulisya ay sinusundan ng “IKAW! MAGBAYAD! PUNISHMENT! ". Oh well, huminahon ka mga buffa. Vi kan vel tale om det.
Han skriver på en lille lap papir 500, hvilket svarer til 60 danske kroner. Hmm, jeg tygger lidt på den, tager kuglepennen og skriver 300. Han nikker godkendende, jeg betaler min straf og får lov at forlade bilen. Ok, så har vi Plan B i hus: Forhandl om prisen og bestik!
Klokken ender med at blive knap 21, inden vi rammer vores destination. Der er gået lidt laissez-faire-traveller i den, og ved nærmere eftertanke går det går op for os, at det havde været smart at booke et sted at sove på forhånd. Det er ikke fordi det ligefrem vrimler med hostels i denne lygtepæls-forladte by.
Min forældede udgave af Lonely Planet viser sig at komme os til undsætning, da et af vores mange telefonopkald til diverse overnatningssteder (med ugyldige telefonnumre) endelig giver pote: “Go to the supermarket, someone will pick you up”.
Homestay at food court sa Bishkek
Pagkatapos ay mananatili kami sa isang kahanga-hangang homestay kasama ang isang magiliw at maligayang pagdating na pamilya kasama ang isang ina na nagtataglay ng pinakamagandang ganda ng mukha, scarf sa paligid ng kanyang ulo sa tradisyunal na paraan at palagiang malusog na trot. Walang alinlangan na nais niya kaming mabuti! Ang isang homestay ay isang mahusay na paraan upang maranasan kung paano gumagana ang isang pamilya sa mga gilid na ito. Bilang karagdagan, hinahain ka sa lokal na pagkain at nakakuha ng kaalaman ng tagaloob sa lugar. Ito ay ganap na perpekto, at tulad ng nararapat.
Naghahain kami ng maiinit na sopas, mga fat ng tupa ng tupa, tsaa at pati na rin ang 3 bowls na may iba't ibang jam. Ang isang maliit na kasiyahan na komposisyon sa palagay ko, ngunit hindi ka lumalayo sa iyong paraan para sa isang jam na pagkain pagkatapos ng isang mahabang araw na on the go. Napapahamak ako ng maraming meryenda at nadarama na ang kapatid na babae sa pamilya ay medyo nakatingin sa akin ng kakaiba. Ang siksikan ay malinaw na sinadya upang makapasok sa tsaa, at halos wala kang anumang ikalat sa makapal na mga layer sa tinapay. Yep yep, natututo tayo araw-araw.
Ang mga susunod na araw ay may mga pagbisita sa mga mangangaso ng agila, sumakay sa kabayo, tirahan sa isang yurt (nomad tent), at iba't ibang mga detour rides hanggang sa malaking bundok na natakpan ng niyebe, kung saan, saan ka man tumingin, ay bumubuo sa background.
Se rejsetilbud til landet her fra Panorama Travel
Kamangha-manghang kalayaan sa Bishkek at ang natitirang Kyrgyzstan
Tuluyan kaming nawala sa magandang kalikasan. Ang mga maiinit na kulay ng taglagas ay nakapagpasok na, at ang berdeng mga kulay ng tag-init ay sa maraming mga lugar ay pinalitan ng mga brownish, reddish at yellowish shade. Sa gabi ang temperatura ay nasa ibaba ng pagyeyelo at ang pamumuhunan sa mga sumbrero at guwantes sa Bishkek ay nagpatunay na isang matalinong paglipat.
Nagmamaneho kami sa pamamagitan ng maliliit na paikot-ikot na mga kalsada sa bundok, at madalas ay humihinto kami para sa isang kawan ng mga kabayo, kambing, tupa o baka na tumatawid sa kalsada. Ang maliit na Honda Fit ay nararamdaman kahit na mas maliit, na nakakulong sa pagitan ng 50 toro na guya bawat isa na may timbang na labanan na 1 tonelada.
Gayunpaman, dapat nating makilala na ang maliit na Honda Fit ay hindi isang sobrang off-road machine. Gaano man tayo maniwala dito, kailangan nating lumingon ng maraming beses dahil sa kakayahan ng Honda (un). Gayunpaman, sumasang-ayon kami na ito ay isang mahusay na paraan upang maranasan, at nagbibigay ito ng isang malaking kalayaan na magkaroon ng iyong sariling kotse (kahit na ang isang 4WD ay maaaring maging isang mas mahusay na alok) bud.
Nagkakilala kami ni Charlotte sa pamamagitan ng DBK - The Traveler 'Club. Si Charlotte ay isang batang babae na agad na nakakuha ng pansin ng isa. Isang batang babae na may iniisip.
Ang halaga ng isang mahusay na kaibigan sa paglalakbay
Sa kumbinasyon ng kaunting labis na alak, ang kantang "Volvo B18" at mahusay na kumpanya para sa isang partido ng DBK ngayong tag-init, ang ideya ng pagmamaneho sa paligid ng Kyrgyzstan ay lumitaw sa isang nirentahang kotse. Iyon ang naging resulta, at kung gaano ako kasaya! Bilang karagdagan sa ilang mga kamangha-manghang mga araw ng kaganapan, ang aming relasyon ay binuo mula sa isang mabuting kakilala hanggang sa isang mas malalim na pagkakaibigan.
Ito ay higit na panuntunan kaysa sa pagbubukod na ang agahan ay tumagal ng ilang oras dahil ang aming mahabang pag-uusap ay hindi maaaring natapos. Lahat mula sa hidwaan ng Palestine, pamilya, pag-uusap sa paglalakbay sa mga relasyon (o kawalan nito) ay pinag-usapan, pinag-usapan, pinihit. Mayroon kaming parehong diskarte sa karanasan at paglalakbay, parehong nagbabahagi ng isang mahusay na pag-usisa, at pareho kaming tumanggi na makaligtaan ang anumang bagay sa aming landas. Sa pangkalahatan, mahusay lamang kaming nagtutulungan bilang mga kasama sa paglalakbay.
Mabilis din kaming nakakuha ng hawakan sa pamamahagi ng mga tungkulin sa kotse - Si Charlotte ang driver at ako ang GPS / DJ. (Ipinaaalam din sa akin ni Charlotte na ang ilaw para sa kotse ay hindi dapat malito sa fan, at ang mapinsalang flash ay ang malaking pulang pindutan, na mabilis na nawala sa karamihan ng tao sa lahat ng maliit na mga itim na pindutan!)
Ako ay ganap na kumbinsido na hindi ito ang huling oras na magkasama ang dalawang mga kantang umaawit ng Medina dito na magkasama sa paglilibot. Inaasahan ang mga bagong pakikipagsapalaran.
Talagang mabuting paglalakbay sa Bishkek at ang natitirang Kyrgyzstan!
