Ang Pasko sa Israel at Palestine - isang hindi malilimutang paglalakbay sa Banal na Lupain

Ang Pasko sa Israel at Palestine - isang hindi malilimutang paglalakbay sa Banal na Lupain ay isang travelogue na isinulat ni Anna Le Dous

Pasko sa Israel at muling pagsasama sa Palestine

"Maging labis na mag-ingat sa buong Palestine," sinabi ng website ng Kagawaran ng Estado.

Maraming babala, at ginagawa ng media ang kanilang bahagi upang mapigilan ang mga turista sa pamamagitan ng pagsasabi tungkol sa mga pag-igting sa pagitan Israel og Palestine. Narinig ng isa ang tungkol sa Bethlehem mula sa Bibliya at mula sa mga kwento tungkol sa pagsilang ni Jesus. Ngayon nais kong maranasan ang Pasko sa Israel, sa Church of the Nativity at sabay na bisitahin ang aking kaibigan sa Palestinian. At sa kabutihang palad, ang kapayapaan ng Pasko ay nagawang lumubog sa bayan ng Pasko.

Nakilala namin ni Lorees ang isa't isa sa Løgumkloster Folk High School noong 2004. Nakatira siya sa West Bank. Ang mataas na pader na naghihiwalay sa West Bank mula sa Israel ay pumipigil sa kanya mula sa malayang paglalakbay. Noong 2008, inimbitahan ko siya na magpalipas ng Pasko kasama ang aking mga magulang sa Denmark. Nagawa niyang makakuha ng isang visa sapagkat gumawa ako ng isang nakasulat na paanyaya kung saan nag-sign ako na maaari siyang tumira kasama ko at sasakupin ko siya sa pananalapi sa panahon na siya ay nanatili sa Denmark.

Iyon ang huling pagkakataon na nagkita kami. Nang ipaalam ko sa kanya na sa pagkakataong ito ay nagplano kami ng aking ina na magpalipas ng Pasko sa Israel kasama ang kanyang pamilya, sumagot siya, “Hindi na ako makapaghintay na makita ka. Maraming salamat, na pupuntahan mo kami dito. ” Hindi maraming mga panauhin mula sa ibang bansa ang binibisita kapag nakatira ka sa Palestine, dahil maraming mga Europeo ang pumili ng iba pang mga patutunguhan.

Kung totoo bang mapanganib iyon, o kung ang media ay nagtatanim ng walang batayan na takot sa ulo ng mga tao, hindi ko alam. Hindi bababa sa naranasan ko na ang mga kaibigan at kakilala sa mga linggo na humahantong sa aking paglalakbay ay tinanong kung naglakas-loob akong bumaba roon ngayon na mayroong kaguluhan. "Hindi ba laging may kaguluhan?" Sumagot ako, para mas nag-aalala ako tungkol sa trangkaso kaysa sa mahantad sa isang bagay na hindi kanais-nais sa isang paglalakbay.

Tulad ng sinabi ko, masaya si Lorees sa anunsyo ng aking pagdalaw. Inaasahan niyang makita ako at ipinagmamalaki din na maipamalas ang kanyang bansa at maging gabay ko.

Lumipad ako sa Tel Aviv; ang lungsod na, bukod sa iba pang mga bagay, ay kilala sa pagiging gay capital ng mundo. Ang lungsod na may silid para sa mga pagkakaiba. Ang lungsod na may promenade, party at mga kulay. Ang lungsod na hindi mo dapat puntahan kung ikaw ang uri na matulog nang maaga.

Hindi ako magiging ganoong uri. Sa paliparan sinundo kami ng isang taxi na may kapansanan mula sa kumpanyang Israel4all, na nai-book ko mula sa bahay. Ipinangako sa akin na "isang malaking van", at batay sa paglalarawan na iyon naisip ang isang minibus na hindi bababa sa parehong laki sa aking sarili.

Ang aking ina, aking katulong at ako pati na rin ang aming mga bagahe ay maaaring nasa sasakyan lamang, ngunit wala ring lugar para sa kasing dami ng isang sobrang hanbag. Lahat ay kamag-anak. Ang isang Amerikano ay maaaring may naiintindihan na kakaiba sa pamamagitan ng "isang malaking van" ...

Magbasa nang higit pa tungkol sa kalapit na Jordan dito

Pag-iisip ng Crawler at rampa sa pagmamaneho

Kahit na marami ka nang nalakbay, palagi kang may natututunan na bago. Nalaman ko na kapag nag-book ka ng transport mula sa bahay sa pamamagitan ng isang website, na madalas mong gawin, dahil iisa lamang ang kumpanya na nag-aalok ng transportasyong madaling gamitin para sa kapansanan, kailangan mong tanungin ang mga larawan ng sasakyan upang maihambing mo ito sa presyo. , at tiyaking hindi ka naloko.

Alam ko ang Arabong 'creeper mentality' mula sa bazaar, kung saan nagtatalo ang mga dalubhasang nagbebenta kung bakit eksakto na nagkakahalaga ng dalawang beses ang kanilang scarf na sutla kung ano ang ipinagbibili ng kapitbahay, na mukhang nakalilito na magkatulad, ngunit alin sa kurso ng isang mas mababang kalidad.

Sa mga nasabing bansa, ang presyo ng item ay hindi nakatakda nang maaga, na nakakalimutan mo kapag sumasang-ayon ka sa presyo ng isang sasakyan sa bahay sa harap ng computer. Si Lorees ay mayroong pansamantalang permiso upang tumawid sa hangganan sa pagitan ng Israel at Palestine at dumating sa Tel Aviv upang salubungin ako doon.

Ang saya ng muling pagsasama ay malaki. Maraming pinag-uusapan nang ang isa ay hindi pa nagkikita ng higit sa sampung taon. Sa biyahe mula sa Tel Aviv hanggang sa Bethlehem mayroon kaming dagdag na pasahero sa napakalaking kotse na may kapansanan, at nang sumubok ako ngunit hindi nagtagumpay sa negosasyon ng isang mas malaking kotse, ang solusyon ay ilagay ang lahat ng mga bagahe sa bubong. Mabuti na lang at hindi umulan ng araw na iyon.

Tumawid kami sa tawiran ng tawiran at ang Great Wall sa pagitan ng Israel at Palestine at nagmaneho mula sa isang modernong lipunan sa kanluran patungo sa isang mahirap na kongkretong lugar. Sa panig ng Palestinian, napansin agad ng isang tao ang kaguluhan sa trapiko at mga taong malakas na nagsasalita - ang totoong kultura ng Arab, na tila napakalaki pagdating sa Western order at istraktura.

Naglakad lakad kami sa lungsod at nais na pumasok sa Lutheran Church sa Bethlehem, kung saan sa parehong hapon ay ginanap ang isang serbisyo, na na-broadcast sa Washington. Bilang pag-iingat, sinuri ko ang pagkakaroon bago magsimula ang kaganapan. Isang mahaba at solidong kahoy na rampa na sugat sa hagdan at sa paligid ng maraming sulok.

Marahil ay inilaan ito upang magkaroon ng isang praktikal na pagpapaandar, ngunit sa totoo lang ito ay higit sa lahat isang elemento ng arkitektura. Ito ay naka-out, kapag ako excitedly drive up ang ramp, na ang pinto ito patungo sa ay naka-lock.

Ang pastor at tagapaglingkod sa simbahan ay pinapasan sa paghahanap ng susi sa pintuan, na tila nawala. Hindi nila ito nahanap, kaya't kailangan kong sundin muli ang rampa pababa habang iniisip ko kung kailan maaaring may isang gumagamit ng wheelchair sa loob ng simbahan.

Makinig sa isang podcast sa paglalakbay tungkol sa Palestine

Enero-Pasko sa Israel-Palestine sa orthodox na pamamaraan

Ang Bisperas ng Pasko ay ibang karanasan. Para sa agahan kami lamang ang mga panauhin sa hotel, na pinagtataka namin dahil maraming mga turista sa lungsod. Kasunod nito, sinabi ng tumatanggap na ang hotel ay maraming mga reserbasyon, ngunit nakansela ang mga panauhin.

Nangyayari ito, ipinaliwanag niya, na isasadula ng Israelis ang mga menor de edad na insidente sa panig ng Palestinian, upang ang mga turista ay makaramdam ng mas ligtas na pamumuhay sa Jerusalem - ibig sabihin. sa panig ng Israel sa pader - mula sa kung saan sila sa malalaking mga bus ay nagbiyahe sa Palestine at bumisita sa Church of the Nativity. Kaya, inilalagay ng mga turista ang pera sa Israel habang ang mga hotel sa Palestine ay walang laman.

"Ngunit dito sa amin ito sa pangkalahatan ay napaka-ligtas," patuloy niya. Ang seguridad ay naramdaman kahit papaano sa araw, kung maraming militar sa mga lansangan kaysa sa mga panauhin sa serbisyo ng hatinggabi. Mula sa bahay sinubukan kong kumuha ng mga tiket sa Church of the Nativity, ngunit naubos na ang mga ito. "Malamang kukuha ako ng mga ticket para sayo." kapani-paniwala na sinabi ni Lorees, at ginawa niya iyon.

Ang kultura ng Arab ay naiiba sa atin. Kung mayroon kang mga tamang koneksyon at may pagkakasunud-sunod ng mga regalo sa pagsasalita, maaari mong ayusin ang lahat sa maikling paunawa, dahil wala nang mas naayos kaysa na maaari itong mabago. At kung makilala mo ang iyong kakilala sa iyong paraan, ang oras ay nakalimutan at ang pang-araw-araw na iskedyul ay inilalagay sa oras. Bago kami pumunta sa serbisyo ng hatinggabi sa Church of the Nativity, inanyayahan kami ni Lorees na kumain sa bahay ng kanyang kapatid.

Ang pamilya ay Kristiyano - Greek Orthodox - at hindi ipinagdiriwang ang Pasko hanggang sa ikaanim ng Enero. Ang hapunan ay binubuo ng alinman sa pato o inihaw na baboy, ngunit isang kayamanan ng masarap na specialty sa Arabe. Sa una at ikalawang araw ng Pasko, gumawa kami ng mga pamamasyal gamit ang nag-iisang handicap taxi na may elevator sa Palestine na ibinigay ni Lorees. Nasa bahay kami ni Echlas sa isang Palestinian refugee camp, kung saan siya nakatira kasama ang isa niyang kapatid.

meron si Echlas Pagkasira ng kalamnan ng utak. Ang kanyang mga katulong ay bata pa Alemanya, na karaniwang tumatagal ng ilang buwan sa Palestine pagkatapos ng high school upang magboluntaryo. Ang mga boluntaryo ay nakatira kasama si Echlas at tumutulong sa kanya. Bilang kapalit, nakatanggap sila ng libreng board and lodging at aral sa Arabe. Pagkatapos ng tatlong buwan, bumiyahe sila pabalik at kailangan niyang makahanap muli ng isang bagong boluntaryo.

Ang mga konsepto tulad ng "pangangalap" at "pagpapanatili" ng mga tumutulong ay nagkakaroon ng ganap na magkakaibang kahulugan sa gayong sistema. Maaari mong ilagay ang aming relasyon sa pananaw kapag naranasan mo kung paano ang buhay na may pag-aaksaya ng kalamnan ay maaari ding maging. Ang mga huling araw na nanirahan kami sa Jerusalem. Ang tatlong relihiyon na Hudaismo, Kristiyanismo at Islam ay lahat na nag-uugnay sa kanilang kasaysayan sa mga pangyayaring naganap sa lungsod na ito.

Maghanap ng mga flight sa Tel Aviv sa Israel dito

Ang Banal na Lupain

Sa mga Hudyo, ang Jerusalem ay ang lungsod kung saan nakatayo ang templo, kung saan ang Wailing Wall ay ngayon lamang ang natira. Para sa mga Kristiyano, ito ay ang lunsod kung saan ipinako sa krus si Jesus. Para sa mga Muslim, nagmula rito na si Muhammad ay umakyat sa pitong langit sa kanyang paglalakbay sa gabi. Sa gayon, ang bawat relihiyon ay mayroong sariling teritoryo sa lungsod.

Ang Bethlehem at Jerusalem ay isang kapat ng isang oras na biyahe ang layo, ngunit ito ang dalawang magkakaibang mundo. Ang mga nakatira sa panig ng Israel ng mataas na kongkretong pader ay madaling tumawid sa hangganan, habang ang kaibigan ko, si Lorees, na nakatira sa panig ng Palestinian, ay hindi pinapayagan na tumawid sa hangganan gamit ang kanyang sariling kotse at maaari lamang itong tumawid kung mayroon siya isang pahintulot

Nasasabik ako tungkol sa kung saan sa mundo kami ni Lorees ay magkakasama sa Pasko sa susunod. Ang mga pagkakaibigan sa kabuuan ng mga hangganan at kultura ay nakakainspekto. Kung pinananatili mo ang gayong pakikipagkaibigan, magkakaroon ka ng mga karanasan na hindi mo maaaring magkaroon ng kung hindi man. Kahit na ang pinakamataas na kongkretong pader ay hindi maaaring paghiwalayin ang mga kaibigan.

Maligayang Pasko manigong bagong taon Israel at ang Banal na Lupain.

Basahin din ang tungkol sa Egypt tingnan dito