Paglalakbay sa Antarctica – ang pinakahuling karanasan

Paglalakbay sa Antarctica – ang pinakahuling karanasan ay isinulat ni Jakob Linaa Jensen.

Bakit naglalakbay sa Antarctica?

Dahil ako ay napakaliit, pinangarap kong pumunta sa Antarctica; itong makapangyarihang nagyelo na kontinente na hanggang kamakailan ay ganap na hindi naa-access ng mga ordinaryong tao.

Noong 2010, binisita ko ang kontinente sa kauna-unahang pagkakataon. Kaugnay ng aking malaking paglalakbay sa paligid Timog Amerika noong 2016-17, nabigyan ako ng pagkakataon na bisitahin ang Antarctica sa pangalawang pagkakataon.

Ito ang salaysay ng paglalakbay, na nagsimula sa isang daanan mula sa Cape Horn sa kabila ng Drake Passage - ang pangamba ng lahat ng mga mandaragat - hanggang sa dulo ng kontinente, ang Antarctic Peninsula.

Papalapit na kami sa puting kontinente

Talagang binigyan kami ng isang buong araw ng dagat sa pagtingin, ngunit ang Drakestrædet ay nagpakita ng kanyang sarili sa pinakamaganda, kaya't sa kalagitnaan ng araw noong 30 Disyembre 2016 nakakakuha kami ng isang survey sa lupa ng puting kontinente.

Parami nang parami ang lupa sa magkabilang panig. Tumungo kami patungo sa Gerlachestrædet kasama ang Brabant Island sa daungan at ang malaking Anvers Island sa starboard.

Malinaw mula sa pagbibigay ng pangalan dito na si Adrian de Gerlache ay narito sa kanyang sikat na ekspedisyon ng Belgica noong 1897-99, kung saan sila ay natigil sa yelo at naging unang nakaranas ng isang taglamig sa Antarctic.

Ang tanawin ay napakaganda at ang panahon ay ganap na perpekto na may mataas na asul na kalangitan at araw. Ang yelo ay kumikislap sa mga kakulay ng puti at asul. Tila sa akin na may higit dito kaysa sa unang pagkakataon na narito ako, ngunit siguro mali ang naalala ko.

Mahaba ang oras upang maglakad sa paligid ng Anvers Island. Lumiko kami sa Gerlachestrædet sa kanan, at masaya ako nang inihayag ng kapitan na pupunta kami sa Neumayer Channel, ang yugto para sa pinakamagandang araw ng paglalakbay ng aking buhay noong 2010.

Maganda rin ang panahon ngayon, kaya inaabangan ko ito. Nasa daan na sa may mga kamangha-manghang iceberg. Nakikita namin ang mga penguin na lumalangoy, ang mga humpback whale na nagsasaboy at nagsisisid at ang mga seal na kumakain ng leopardo at alimango sa mga ice floe. Lahat ng bagay na maiaalok ng isang paglalakbay sa Antarctica, bago pa man talaga tayo magsimula.

Pulo ng Antwerp

Ang tubig ay mirror-shiny, at ang mga iceberg ay makikita sa isang kagandahan na mahahanap lamang dito. Nakapasok na ako Greenland mula noong huli, at walang duda: Ang Antarctica AY mas maganda. Nagmamahal ulit ako sa puting malinis na kontinente na ito.

Nagsisimula kaming makita ang pasukan sa Neumayer Channel. Ito ay magiging isang pantay na maganda at kamangha-manghang araw tulad ng sa 2010, at tumayo ako sa harap ng bow halos sa aking ulo sa tubig, pagmamanman para sa yelo at wildlife. Narito ang maraming.

Nakikita namin ang mga seal at whale at pati na rin ang mga swimming penguin. Ang mga gilid ng bundok ay berde dahil sa mga deposito ng tanso, at ang mga bangin ay medyo matarik. Malalim din ang channel, ilang daang metro, kaya walang panganib na sumadsad. Napakalaking karanasan na naman at masaya ako. Ganito dapat ang isang paglalakbay sa Antarctica.

Lumabas muli kaming lumayag sa lumang base sa Ingles na Port Lockroy, na ngayon ay nagsisilbing isang atraksyon para sa turista at post office, at pagkatapos ay nasa bukas na tubig kami.

Ang kapitan ay nais na lumabas ng yelo bago maggabi, kaya nagtakda kami ng kurso sa timog ng Anvers Island. Ito ay isang kamangha-manghang araw na may napakaraming kung ano ang inaalok ng Antarctica at tulad ng sinabi niya, hindi pa tayo nakalaan na maging sa Antarctica pa. Inaasahan lamang namin ang susunod na maraming araw.

Susunod na araw ay ang huli sa 2016. Nasa American Palmer Station kami sa 6.00. Napakagandang lakad din na tumatawid sa Gerlache Strait mula kanluran hanggang silangan. Narito ang maraming mga humpback whale kaninang umaga na kapwa nag-squirting at sumisid.

Pagpasok sa mainland ng Antarctica

Bago ang walo handa na kaming maglayag sa Lemaire Channel, ang pinakatimog na dumating kami sa paglalakbay na ito. Inaasahan ko ito, dahil dito mismo nagkaroon kami ng masamang panahon noong nandito ako.

Nagdududa kung makakalusot kami dahil sa yelo, pero gustong subukan ni kapitan. Nakalagay ako sa busog na mabuti bago pumasok sa makitid na channel.

Mayroon nang nagsisimulang maging matataas na bundok sa pantalan, at ang takip ng yelo ay lumalakas sa parehong mga ice cube at plate ice. Mayroong mga selyo - parehong leopard at mga crab na kumakain ng alimango - naglulubog sa maraming mga natuklap, at nakakakuha kami ng maraming magagandang larawan na malapit na.

Ang mga brown skuas ay sumisid patungo sa tubig, at ang wildlife sa pangkalahatan ay ilan sa mga pinakamahusay na maiaalok ng isang paglalakbay sa Antarctica. Ang mga penguin ay dumadaloy sa tubig tulad ng mga projectiles, ang mga Antarctic tern ay lumilipad sa hangin, at havet tahimik, habang ang mga itim na bundok na nababalutan ng yelo ay gumagawa ng perpektong pagmuni-muni sa malinaw na tubig. Hindi ito nagiging mas maganda kahit saan sa Earth.

Dalawang magkasugat na bangin ang nagmamarka sa pasukan sa Lemaire, na pumuputol sa Antarctic mainland mula sa Booth Island. Walang problema na maglayag, dahil ang kanal ay hanggang sa 400 metro ang lalim, sa gayon ay nakapagpapaalala ng isang Scottish glen.

Ang problema ay ang yelo. Ang huling pagkakataong narito kami, isang islavine ay nagpunta mismo sa harap ng bangka, at ang mga matarik na bangin ng bangin ay lumilikha ng hindi matatag na mga kondisyon, tulad ng kanal na may gawi na ma-pack na may yelo kahit sa tag-araw.

Mukhang sarado ito nang maaga, ngunit sa masusing pagsisiyasat maaari naming malusutan. Ito ay isang nakamamanghang tahimik na umaga at tinatangkilik ko ito nang buong buo at masaya ako.

Dalawang kilometro bago ang pagtatapos, gayunpaman, kailangan nating lumiko, dahil ang malalaking bloke ng yelo ay nakahiga, at kahit na sa palagay namin may daanan sa kaliwa patungo sa peninsula, malinaw na hindi sumasang-ayon ang kapitan, sapagkat binabaling niya ang Zaandam, at naglalayag din kami sa parehong paraan palabas. Ang 65,10º ang pinakatimog na pinuntahan namin sa paglalakbay na ito.

Papunta sa Lemaire Channel

Sa halip, namamasyal kami sa paligid ng mga magagandang glacier sa hilaga ng kanal. Kahanga-hanga pa rin ang wildlife. Nangingibabaw ang mga kolonya ng penguin sa mga gilid ng bangin.

Maaari mong makita ang mga track ng penguin na minarkahan ng pulang krill na mga gilid ng dumi, at ang mga hubad na patch ay nagpapakita ng mga pugad ng mga penguin. Narito ang mga bangka penguin at asno penguin.

Nasa labas kami ngayon sa mas bukas na tubig at sa kabila ng katotohanang walang alinlangan na maganda pa rin ang tanawin, bumaba ako sa Mondrian Lounge at naririnig ang ikalawang pag-ikot ng panayam kasama ang siyam na mananaliksik at mga tao mula sa Palmer Station na sumakay dito barko. umaga.

Ang pinuno ng istasyon, si Bob Farlane, ay isang charismatic at mahusay na nagsasalita na nagsasalita tungkol sa buhay sa base at sa American Antarctic program. Ang base ay tauhan sa buong taon, ngunit tulad ng iba pang mga base ay may pinakamalaking tauhan sa tag-init.

Ang pinuno ng labs, si Josh, ay nagsasalita tungkol sa agham, at maraming mga batang mananaliksik at mag-aaral ang nagsasalita tungkol sa kanilang mga proyekto. Ang chef at elektrisista ay nasa entablado din sa dulo. Isang kagiliw-giliw na panayam, at ang mga mabubuting mananaliksik ay kusang sumasagot ng mabuti at masamang mga katanungan mula sa madla.

Ang pinakamagandang paglalakbay sa buhay ko ay papunta sa Antarctica

Naglayag kami sa pamamagitan ng Gerlache patungo sa Paradise Harbor. Papunta doon ay may magandang tanawin na may mga balyena, mga selyo at maliit na mga natuklap na yelo na mahinahon na lumulutang sa asul na tubig. Ang pinakamagandang araw ng paglalakbay sa aking buhay sa ngayon. At sa ngayon ay sinasabi na hindi gaanong kaunti.

Nadaanan namin ang hindi nagamit na base ng Argentina na si Almirante Brown, na inabandona noong 1984. Ang istasyon ng doktor ay hindi nagpatakbo ng isa pang taglamig sa Antarctic at sinunog ang istasyon sa desperadong pag-asang makalilikas.

Ang mga Argentine ay nasa una sa maraming krisis sa pananalapi, ngunit ang mga Amerikano mula sa kalapit na Palmer Station ay pumasok at lumikas. Ligtas na nakarating ang staff sa Buenos Aires, at ang mabuting doktor ay kailangang pumunta sa isang mental hospital. Nagagawa ng taglamig at kadiliman ng Antarctica ang mga tao.

Pumasok kami sa Paradise Harbor kasama ang Ronge Island sa daungan at ang kontinente sa starboard. Ang tahimik at protektadong natural na daungan na ito ay isang kanlungan para sa mga manghuhuli ng balyena at mangangaso ng seal, at ang lugar ay itinuturing na isa sa pinakamaganda sa Antarctica. Ito ay lubos na naiintindihan sa mga araw na ito.

Naglalagay din ang Paradise Harbour ng isang nakawiwiling makasaysayang lugar, ang Waterboat Point, kung saan naganap ang isa sa mga kapansin-pansin na pakikipagsapalaran sa Antarctic.

Mayroon silang ekspedisyon, ngunit maliit ang pera, kaya apat lamang ang ipinadala. Ang dalawa ay nagkaroon ng malamig na mga paa sa mas maraming paraan kaysa sa isa, ngunit ang dalawang natitira, may edad na 19 at 24 at walang siyentipikong karanasan, ay pinili na manatili at sundin ang taunang cycle ng mga penguin.

Nagtayo sila ng isang sinaunang kubo na gawa sa isang baligtad na bangka, kaya't ang pangalan ng lugar ay. Dito sila nanirahan sa isang taglamig sa Antarctic at isang buong taon habang pinag-aaralan ang mga penguin.

Nang sumunod na taon, dumating ang ipinangakong bangkang panghuhuli ng balyena upang kunin sila, ngunit ang sagot ay kung makakakuha pa sila ng 14 na araw, dahil hindi pa sila ganap sa cycle ng mga penguin.

Ginawa nila, at ang mga pang-agham na resulta na na-publish nila sa kanilang pagbabalik ay kasama sa pinakapansin-pansin sa pagsasaliksik sa Antarctic.

Ang mga penguin ang pumalit

Pagkatapos ay nadaanan namin ang isang base sa Chile, na kung saan ay maganda ang kinalalagyan sa isang promontory sa araw. Ang lugar ay lilitaw na halos ganap na kinuha ng mga penguin ng asno na kung saan saan man. Kahit na napalibutan nila ang flagpole ng flag ng Chile at ngayon ay nakatayo at sumasaludo sa araw sa kanilang magagandang suit.

Ang aming huling patutunguhan ng araw na ito ay ang Pulo ng Cuverville kasama ang malaking kolonya ng mga asno penguin - isang lugar na nakarating din kami noong 2010. Gayunpaman, malinaw na mayroong masyadong maraming yelo sa pagitan namin at ng isla, kaya kailangan nating kontento ang ating sarili sa nakikita ito mula sa malayo. Napakasama, ngunit hindi ito nagbabago sa isang perpektong araw.

Sa daan paitaas palabas at patungo sa Gerlachestrædet nakikita namin ang maraming mga kolonya ng penguin at mga balyena sa diving. Sa alas siyete, natatapos ang magagandang paglalayag sa araw, at oras na rin, dahil ang menu ng Bagong Taon ay nasa hagdan.

Maghanda kami, at sa 20.15 nasa Dining Room kami. Nakakakuha kami ng masarap na menu na binubuo ng salmon na may caviar sa patatas, seafood salad, mangga gazpacho, salad ng Bagong Taon, surf at turf may filet mignon at lobster, chocolate decadence at chocolate cake na walang harina.

Matagal kaming nakaupo sa mesa, at biglang nakita namin ang paglukso ng mga balyena sa malayo. Ang mga ito ay ganap na wala sa tubig. Ano ang palabas na magtatapos. Naglalakad kami sa back deck at pinapanood ang paglubog ng araw - 23.30:XNUMX ng gabi at Bisperas ng Bagong Taon.

Ito ay mahiwagang maaari nating sundin ang araw sa ilalim ng abot-tanaw, mula sa timog hanggang sa silangan. Karaniwan ang araw ay nasa hilaga, ngunit napakalayo natin pababa na ito ay tumatakbo nang buong elliptically skewed na may kaugnayan sa abot-tanaw. Ito ay isang napakagandang Bisperas ng Bagong Taon at lubos na naiiba mula sa anumang nakita ng isa dati.

Bagong taon sa Antarctica

Susunod na araw ay ang unang araw ng bagong taon. Gumising ako nang kaunti ng siyam, hindi natutulog, ngunit kailangan naming bumangon, sapagkat nakapaglayag kami patungong Decept Island sa kabilang panig ng Gerlache.

Narito din kami huli na huli isang gabi, kung saan naglayag kami hanggang sa lagoon na nasa gitna ng anular na isla, isang sinaunang bulkan. Ang isla ay popular sa mga whalers at maagang siyentipiko, at maraming mga bansa ang may mga base dito nang sabay-sabay.

Sa oras na iyon na mayroong mahusay na politika sa kapangyarihan sa Antarctica, ngunit ang mga siyentista ay nanirahan magkatabi at naayos ang pagkakaugnay ng isla sa mga regular na palaso at paligsahan sa football.

Mayroong mga kolonya ng penguin sa labas at lumayag kami sa makitid na pagbubukas sa lagoon. Isa pang barko ang nakabiyahe, at sa susunod ay may kasama na naman akong maliit na barko.

Naglayag kami patungong South Shetland Islands at pumasok sa pagitan ng Livingston Island sa port port at Greenwich Island sa starboard side. Malayo kami sa baybayin, sa palagay ko, ngunit nakakakita kami ng higit pang mga balyena at mga penguin na lumalangoy.

Ang isa pang barko ay nasa Half Moon Island, kung saan kami huling. Mayroong ok na mga senaryo, ngunit hindi tulad ng kahapon. Sa kabilang banda, nakikita natin ang maraming mga balyena na hinihipan, kasama ang dalawang humpback whale na nakabuka ang kanilang mga bibig sa itaas ng tubig.

Ang mga penguin ay lumalangoy din sa maraming bilang o umupo sa mga natuklap na yelo. Ang Brazilian ang istasyon sa Livingston Island ay itinayong muli matapos ang sunog, at ang isang barkong kargamento ay naglalabas ng mga materyales sa gusali sa pamamagitan ng isang maliit na malambot na bangka.

Sa kahabaan ng isla ay narating namin ang Half Moon Island, na siyang unang lugar na narating ko sa Antarctica noong 2010. Ang isla ay patag sa harap at samakatuwid ay paborable para sa mga penguin ng asno, na matatagpuan sa libu-libo, marahil 55.000 pares.

Napakalamig, ngunit habang muli kaming naglalayag palabas ng kipot at paakyat sa Livingston Island, huminto ako at nakita ko ang mga balyena. Sulit ito dahil marami akong nakuhang magagandang larawan. Ngunit gaano ito kalamig.

Ang susunod na umaga ay ika-2 ng Enero, at sa bahay ang mga tao ay nagtatrabaho. Sa halip, dapat kaming mag-cruise sa kahabaan ng pinakamahusay na kontinente. Nakarating kami sa Hope Bay sa hilagang dulo ng peninsula simula kaninang umaga ng umaga.

Malamig, ngunit nagbibihis ako at lumabas sa kubyerta, kung saan nakita ko kaagad ang malalaking kolonya ng mga penguin sa baybayin. Narito rin ang istasyon ng Argentina na Esperanza, na hindi lamang isang istasyon ng pananaliksik, kundi isang marker din ng presensya ng Argentina.

Narito ang mga pamilya na may mga asawa at anak, at ang unang anak ng Antarctic ay ipinanganak dito noong 2005. Mula noon, apat na iba pa ang sumunod, at Arhentina sinusubukang mapanatili ang kanilang mga paghahabol sa teritoryo ng maneuver ng demograpikong ito. Nagtataka kung ligal ito sa ilalim ng 1961 Antarctic Treaty?

Naglalayag kami ng kaunti, at ang ganda dito. Walong beses na sinubukan ng kapitan noon na makapasok, at pangatlong beses pa lang itong nagtagumpay, kaya maswerte tayo. At the same time, nasa extreme northern tip din kami ng peninsula.

Sa kabilang side naman ay si Weddellhavet at ang higit na hindi madaanan sa silangang baybayin, na kadalasang nababalot ng yelo at nagbuwis ng buhay ng maraming magagandang barko.

Huling paghinto sa aking paglalakbay sa Antarctica

Hindi kami lalayo, ngunit sa halip ay tumalikod at maglayag patungo sa aming huling hintuan sa King George Island sa South Shetlands. Sa paglabas ay nakikita namin ang pinakamalaking tabular iceberg na nakita ko - napakahanga.

Mamaya sa araw na maglayag kami patungong Admiralty Bay sa King George Island. Ito ay isa pang nakamamanghang tanawin, at ang susunod na apat na oras ay ginugol sa bow na may araw at medyo kaaya-ayang temperatura.

Ang Admiralty Bay ay isa ring tanyag na lugar sa mga whalers at ang wildlife ay maganda, kahit na hindi namin nakikita na maraming mga balyena dito. Gayunpaman, may mga selyo sa maraming mga ice floe at isang malaking glacier sa dulo, na kung saan ay talagang malapit kaming maglayag.

Ang mga ice flakes ay lumulutang nang mahinahon sa tubig, at muli ay naramdaman ko itong Antarctic na kalmado. Ito ay kahanga-hanga. Dito maraming ibon, skua at tern at syempre mga penguin sa tubig.

Sa paglabas ng bay ay malapit kami sa maraming mga base, kabilang ang isa Peruvian Machu Picchu. Nasa labas ito sa tabi ng susunod na palamuti Polish Ang Orlovsky Station, na mukhang battered.

At pagkatapos ay nasa bukas na tubig muli kami kasama ang King George Island sa gilid ng daungan. Oras na para magpaalam sa Antarctica pagkatapos ng isa pang maluwalhating paglalakbay. Bumibilis na kami ngayon sa hilaga at kinukunan ko ang mga huling larawan.

Ang Antarctica ay napunta sa dugo at pinapangarap ko lamang na bumaba dito sa ikatlong pagkakataon.

Magkaroon ng magandang paglalakbay sa Antarctica.

Ano ang makikita sa iyong paglalakbay sa Antarctica? Mga tanawin at atraksyon

• Pulo ng Antwerp
• Isla ng Booth
• Isla ng Ronge
• Isla ng Cuverville
• Panloloko Island
• Mga Pulo ng South Shetland
• Isla ng Livingstone
• Half Moon Island
• Greenwich Island

---

Alam mo ba: Narito ang 7 pinakamahusay na lungsod ng pagkain sa mundo ayon sa milyun-milyong user ng Tripadvisor

7: Barcelona sa Espanya
6: New Delhi sa India
Kumuha kaagad ng mga numero 1-5 sa pamamagitan ng pag-sign up para sa newsletter, at tingnan ang welcome email:

Mag-sign up para sa newsletter ngayon at makakuha ng libreng e-book, mga tip sa paglalakbay para sa iyong mga paboritong destinasyon at manalo ng mga premyo sa paglalakbay

Ang newsletter ay ipinapadala ng maraming beses sa isang buwan. Tingnan ang aming patakaran ng data dito.

Iwanan ang patlang na ito na walang laman kung ikaw ay tao: